ดัก ๆ คือ

• ว. อาการที่ดิ้นอย่างทุรนทุราย เช่น ปลาดิ้นดัก ๆ. (โบ; กลอน) ว. ลำบาก, อึดอัด, เร่าร้อนใจ, เช่น มาเดียวพี่ดักดัก ใจจอด แม่แม่. (นิ. นรินทร์), อะดัก ก็ว่า.

• ดัก     ๑ ก. คอยสกัด เช่น ดักทำร้าย, วางเครื่องดักสัตว์มีกับเป็นต้น เพื่อให้สัตว์เข้ามาติด เช่น ดักไก่ ดักนก. ๒ น. (๑) ชื่อปลาน้ำจืดขนาดเล็กชนิด
• ดิก ๆ    ว. ระรัว ในคำว่า ไหวดิก ๆ สั่นดิก ๆ.
• สุก ๆ ดิบ ๆ    ว. ยังไม่สุกทั่วกัน เช่น หุงข้าวสุก ๆ ดิบ ๆ.
• ติด ๆ กัน    ตามลำดับ ตามหลัง ต่อเนื่องกัน ที่ตามมา รับช่วง เป็นผลที่ตามมา เป็นผลที่สุด เป็นลำดับ
• ดี ๆ    ว. ปรกติ, เฉย ๆ, เช่น อยู่ดี ๆ ก็มีคนเอาเงินมาให้; โดยดี, ไม่ขัดขืน, เช่น มาเสียดี ๆ.
• ดีๆ    ดี เจตนาดี
• โบสถ์เล็ก ๆ ในสังกัด    ปัจจัยที่ถวายพระ
• กุก ๆ กัก ๆ    ว. กึกกัก, ติด ๆ ขัด ๆ, ไม่สะดวก; เสียงดังเช่นนั้น.
• กุ๊ก ๆ กิ๊ก ๆ    ก. พูดหรือเล่นกันเงียบ ๆ; ประจบ เช่น ไปกุ๊กกิ๊กกับแม่ไม่นานก็ได้เงินมา.
• หงิก ๆ งอ ๆ    ว. คดงอไปมา เช่น ใบพริกถูกมดคันไฟขึ้นเลยหงิกงอ ใบโกรต๋นบางชนิดหงิก ๆ งอ ๆ ตามธรรมชาติ.
• เก้ ๆ กัง ๆ    ว. ขวาง ๆ รี ๆ, กีดเกะกะ, (ใช้แก่กิริยายืนและเดิน).
• ทำ ๆ หยุด ๆ    กระพือปีก บินไปมาอย่างรวดเร็ว เต้น ๆ หยุด ๆ โฉบ
• ปัด ๆ เป๋ ๆ    ว. ตุปัดตุเป๋, อาการที่เดินเฉไปเฉมา.
• อึก ๆ อัก ๆ    ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึกอัก ก็ว่า.
• กะตั้ก ๆ    (ปาก) น. กองใหญ่, จำนวนมากมาย, เช่น เขามีเงินเป็นกะตั้ก ๆ.